HIkoya

Eng katta boylik

       Inson bu yorug’ olamda hamma narsaga erishishi mumkin. Boylikka ham davlatga ham erishadi. Lekin bir tuyg’uga kuz bilan erisha olmaydi. Bu ilohiy tuyg’uni  yolg’izlikda qiyinchilikda qumsaydi. Bu tuyg’u mehrdir. Inson ko’pincha hayotda oldindan oqqan suvning qadriga yetmaydi.unga zor intizor bo’lganda esa uni qumsaydi. Nega  unday  bu dunyoning  ochilmagan sir sinoatlari hali ko’p. inson tug’ilganda ilk bora mehrni ota-onadan, vatan tuprog’idan oladi. Ota – onada mehr muhabbat shunchalik kuchliki hatto eng mustahkam himolay tog’I ham bu mehr oldida shunchaki  kichik toshga aylanadi. Bu ikki ulug’ zot bizni dunyoga  keltirib go’daklikdan parvarishlab ulg’aytiradilar, hatto ular bizning yoshimiz sakson, to’qson  yoshdan oshganimizda ham  ularning nazarida  hamisha biz o’sha go’dak kabi beg’ubor ko’rinamiz. Inson o’ziga bir umr do’st izlaydi. Lekin uning eng yaqin do’sti yonida turganini uni yo’qitganidan so’ng his etadi.

         Rivoyatlarda aytishicha: Bir boy badavlat inson ekan. U oilada ota-onasi  xotini va farzandi bilan yashar ekan. Bir kuni uning farzandi og’ir vafot etibdi. Boy odam homush tortibdi lekin yig’lamabdi. Xalq bundan hayratlanibdi. Oradan bir hafta o’tar o’tmas farzand dog’ida uning  xotini ham vsfot etibdi.   So’ng oradan biro  o’tar o’tmas  boyning ota-onasi ham vafot etibdi. Boy bu ulug’ zotlarni tobutda ko’tarib ketar ekan chunonan yig’labdiki uning oxu-nolasiga huddi butun olam qo’shilib yig’layotga o’xshar  edi.  Bundan hayratlanga olamon nega bu insonning farzandi, xotini o’ldiyu lekin u yig’lamadi. , ammo, ota-onasi vafot etganda u  bunchalik faryod ko’tardi.

Boy shunday debdi

-          Men bu g’arib dunyoda boylik topdim, xotinu- bolachaqa orttdirdim , go’dakligimdan beri eng katta mehrni his etib kelayotgan edim bugun manashu martabada ko’tarib turgan mehrdan ayrildim. Men qayta uylanarman,  farzandli ham  bo’larman  lekin meni dunyoga keltirib oq yuvib, oq taragan  mehr tuyg’usini qalbimga singdirib  kelayotgan otamni,  onayizorimni endi qayerdan topaman. Men ota-onamni bir soniya ko’rish uchun butun boyligimni hatto umrimni ham berishga tayyorman,-debdi.

         Voajab,  bu  zotlar shunchalik  ulug’ va mo’tabarki  ularni qancha tarif etsak ham oz.  Ularga  butun umrimizni baxshida etsak ham  ular qilgan ishlar oldida shunchalik kamdir. Ular manashunday so’zlarga, manashunday maqtovlarga loyiq.  Ota-onamni men  boyligi uchun emas,  ular mening butun borlig’im, hayotim mazmuni bo’lganligi uchun sevaman, ularning  menga bo’lgan              mehr-  muhabbatlari cheksiz bo’ganli uchun men butun umr ularning hizmatini qilsam ham hech qachon bu qarzimni uza olmayman. Shuning uchun ularning qarshisida bosh egaman.